Een Veilig Thuis!

Een veilig thuis, een beschermde plek. Het is de basis voor een gezonde ontwikkeling van kinderen tot zelfstandige, volwassen burgers. Vele duizenden kinderen in Nederland leven echter dagelijks in angst. Kinderen, die worden geslagen, verwaarloosd, misbruikt, vernederd of genegeerd óf die moeten toekijken hoe één van hun ouders geweld wordt aangedaan.
Kinderen zijn heel vaak getuigen van partnergeweld. Kinderen die getuige zijn (geweest) van geweld tussen hun ouders hebben een grote kans om later zelf ook dader of slachtoffer te worden van huiselijk geweld. Want vergis je niet: kinderen horen en zien meer dan je denkt. Ze voelen de spanningen in het gezin feilloos aan. Kinderen willen dat het geweld ophoudt; ze voelen zich verantwoordelijk voor wat er gebeurt en zijn vaak bang dat hun gedrag escalatie veroorzaakt. Vaak weten de kinderen niet waar ze naartoe moeten met hun problemen. Uit onderzoek is gebleken dat het een kind net zo erg beschadigt wanneer het getuige is van huiselijk geweld als wanneer het slachtoffer is van kindermishandeling. Getuige zijn van geweld vergroot de kans op een gewelddadige relatie in het volwassen leven. In de meeste situaties gaat het om geweld van de (stief-)vader tegen de moeder. Als klein meisje ben ik ook geconfronteerd met dit geweld, waardoor mijn ontwikkeling waarschijnlijk anders verliep dan dat het zou moeten zijn.
Ik wil graag een blog van hoop brengen voor allen die zich in mijn verhaal herkennen. Vandaag kijk ik terug naar het jaar 2007. In mijn gezin was huiselijk geweld een terugkerend feit waar ik niet om heen kon. Het was aan de orde van de dag. Ik zat vast in een vicieuze cirkel van spanningen en oplopende ruzies, mensen ik zat vast. Mentaal geweld; mijn leven werd bepaald door emotionele chantage, manipulatie en ik voelde mij steeds minderwaardiger.
Ik erken dat ik toen nog niet de wijsheid had die ik nu bezit, en ook aandeel heb gehad in mijn situatie. Ik kon niet van mezelf houden, omdat ik de situatie niet onder controle had. Teleurstelling was mijn allerbeste vriend. Ja, ooit zat ik in een hele diepe put. Ik heb meerdere zware depressies in mijn leven gekend. Mijn situatie leek voor mij, menselijk gezien, uitzichtloos. Ik was de wanhoop nabij. Ik zat in een soort gevangenis.

Anti-sociale persoonlijkheid stoornis is de wereldse benaming voor de man met wie ik mijn leven deelde. Dit zijn psychologische termen. Uit zijn daden zag je dat zijn gedrag past bij dit typebeeld. De vader van mijn kinderen met wie ik samenleefde had mij compleet in zijn macht. Hij had mijn wereld dusdanig klein gemaakt, dat ik bijna nergens meer kwam. Ik moest bij hem altijd verantwoording afleggen. Alles wat ik graag deed of leuk vond, was volgens hem niet goed. Iedereen die ik mocht, veroordeelde hij. De ander deed alles fout, terwijl hij alles goed deed. Het duurde enige jaren voordat ik het door had. Ik probeerde vrede te handhaven.

Na al die jaren rekening houden met deze man was ik vergeten wie ik was. Ik was mezelf kwijtgeraakt; ik was helemaal in de war. Mijn kinderen waren mijn grootste zorg. Ik wilde niet dat zij nog verder getuigen waren van het geweld wat ons verbaal, emotioneel en soms ook lijfelijk werd aangericht. Ik dacht regelmatig aan de dood. Ik verlangde ernaar om eruit te stappen. Dan zou ik die rust krijgen die ik zo nodig had.

25 juni 2007:
Ik lag alleen op bed. Diep in de put. Ik huilde onophoudelijk, en ik begon te bidden tot God. Ik was echt radeloos en vertelde God dat ik niet meer zelf de regie in handen wilde hebben. Ik had er een zooitje van gemaakt. Ik wilde dat God voor me zou zorgen. Ik zocht Zijn steun en beloofde Hem als Hij dat deed, dat ik Hem mijn hele leven zou dienen. Op dat moment gebeurde er zoiets moois en wonderbaarlijks. Ik voelde een stroom van liefde door mij heen gaan. Het was een aanraking van God zelf. Het was alsof ik in Zijn armen werd gewiegd als een kleine baby, die werd gekoesterd en getroost. Ik wist een ding zeker en dat was dat de Heer veel van mij hield, en dat alles goed zo komen. en er was een proces van herstel in mij begonnen van genezing van mijn minderwaardigheidscomplex. Ik besefte dat Hij, de Allerhoogste, van mij hield. Die ene aanraking daar op die bewuste avond was genoeg om mijn hele leven van de Heer te houden, en om Hem nooit meer los te laten. Het was zo puur. Zo overweldigend en allesomvattend. Ik begon te herstellen. Ik kon mezelf nu ook vergeven voor de manieren hoe ik had gereageerd naar de vader van mijn kinderen. Elke keer had ik gevochten als een leeuwin, die zichzelf en haar kinderen beschermt. Ik begon weer van mezelf te houden. Ik had iets wat zo mooi en zo geweldig was dat niemand van mij kon afnemen. Ik vertelde mijn partner over mijn ervaring. Hij was niet onder de indruk. Op dat moment ws mijn hele leven veranderd.

In dat zelfde jaar ging de vicieuze cirkel van huiselijk geweld gewoon door. Ik dacht regelmatig aan mijn broer die een kerk had in Nieuwerkerk aan den IJssel. Op een avond dacht ik aan Leen Koster, mijn broer, en tijdens het zappen zag ik hem op de tv: Toeval, of toch niet? Ik zag hem in een interview in het programma, De Verandering, wat werd herhaald op een digitale televisie- zender Omega tv. Ik besloot om hem een bericht achter te laten op de website van V.E.G. Het Kruispunt, dat ik van plan was langs om te komen de eerstvolgende zondag. Ik kwam ook in contact met mijn nichtje op een sociale netwerksite.

De strijd ging thuis door, zeker toen ik de vader van mijn kinderen vertelde dat ik naar de kerk waar mijn broer predikte, wilde gaan. Ik kreeg de grootste ruzie thuis, maar ik ging toch.
Het regende dat het goot. Ik kwam op de fiets daar aan. Drijfnat en met mijn ziel onder mijn arm. Het was een doopdienst in November 2007. Ik had mijn broer in twee en een half jaar niet meer gezien. Er was niets tussen ons. We waren beiden onze eigen weg gegaan. Toen ik aankwam was het feest. Ik wilde liever niet onopvallen en ging dus ergens helemaal achteraan zitten. Het leek alsof een enorme deken over me heen gelegd werd, en ik kon niet mijn tranen bedwingen. Ik begreep eerst niet waarom ik zo moest huilen. Toen besefte ik dat thuis gekomen was bij mijn Vader. De Heilige Geest was het die mij zo emotioneel maakte. De liederen die werden gezongen doorboorden mijn hart. De woorden die klonken die middag waren de woorden die voor mij bestemd waren en de boodschap raakte mij diep in mijn hart. De voorganger, die overigens al jaren voor zijn familie bad, deed een oproep voor de mensen die niet zeker van waren of ze gered waren en die Jezus wilde aannemen als hun Redder en Verlosser. Met moeite stak ik mijn hand op. Ik wilde ik mijn leven officieel aan Jezus geven. En ik liep naar voren met mijn hele hebben en houden (pijn, verdriet, zorgen). Ik ging naar voren met een grote Hoop dat Hij mij zou redden en bevrijden uit die situatie die ooit zo uit uitzichtloos leek.

Ik gaf mijn leven. De tranen vloeiden rijkelijk. Niemand heeft dit moment kunnen wegnemen van mij. Ik koos vrijwillig voor Jezus. Ik vertelde de vader van mijn kinderen over de liefde van God, en dat ik voor Hem had gekozen. En dat God ook van hem hield. Hij was woest. Hij dreigde mij. Hij wilde dat ik stopte met die onzin en kon niet vatten dat de Heer alles was voor mij. Hij voelde zich van de troon gestoten, en hij kon het niet accepteren. En dat is iets wat de man met wie ik samenleefde niet kon verkroppen. Nog steeds niet.

De Heer zegt in zijn woord: “Zie ik maak alle dingen nieuw.” Hij heeft mij ook nieuw gemaakt. In mijn denken en in mijn doen. Mijn hele wezen. Hij had al mijn zonden zou weggedaan. Net zover als het oosten is van het westen. Ik kan u verzekeren dat waren er een heleboel.

De vader van mijn kinderen heeft er alles aan gedaan om mij tegen te houden en om mij van God weg te houden, maar het is niet gelukt. Ik wilde naar de gemeente blijven gaan, maar hij verwierp en minachtte dat. Er was een werkelijke oorlog uitgebroken thuis. Ik worstelde en probeerde los te komen van die man. Hij heeft heel veel actie ondernomen om mij pijn te doen: smaad, bedreiging, belaging, beledigingen (an plan publiek), mijn familie lastig vallen. Mijn broer en schoonzus zijn mijn getuigen. Bij justitie en politie en de hulpverlening kon ik uiteindelijk niet terecht. Bij de politie werd mijn aangifte tot twee keer toe geseponeerd en mijn zaak liep elke keer stuk in het rechtssysteem van de bureaucratie in Nederland. In dit land is het nog vaak helaas zo dat mensen bloedend op de keuken-tafel moet liggen voordat de politie in actie komt.

Maar ik ben naar Iemand anders toegestapt: de Heer van de Gerechtigheid, de Heer der Heerscharen. De God die Zelf het recht en de wetten heeft gemaakt. Ik wilde blijven komen in het huis van mijn Vader om gevoed te worden. Niets kon mij nog scheidden van de liefde van de Heer. En Hij genas mij met Zijn Liefde, na een grote strijd en bevrijdde mij uit de klauwen van mijn vijand. Mijn leven scheidde zich van die van de vader van de kinderen. Het opvallende is dat ik deze man niet haat. Mijn vijand werkt door hem heen. Ik bid dat de Heer hem genadig is, en dat hij een ontmoeting met God krijgt. Dat hij gaat beseffen hoeveel God ook van hem houdt. In mei 2008 liet ik mij dopen om aan anderen te getuigen dat het oude leven voorbij is en dat ik een nieuwe begonnen ben met de Heer door de Heilige Geest.

De Heer is bezig geweest om mijn hart te zuiveren en dat doet hij nog. De Heer gaf mij een nieuw hart. Alle pijn, verdriet, haat, verwerping en afwijzing heeft de Heer weggenomen. Nu ik terug kijk naar het verleden, voel ik de pijn van dat hart, wat ooit in gruzelementen lag, niet meer. Hij gaf mij een nieuwe bewogen en liefdevolle familie in Christus. Jezus gaf mij die innerlijke rust waar ik mijn hele leven naar had verlangd en een nieuwe identiteit, waar ik mijn leven naar gezocht had. Hij transformeert mij naar de persoon, die Hij mij voortbestemd heeft.

Ik ben een dochter van de Allerhoogste. Ik ben geliefd, bemind en verbonden met Jezus door de Heilige Geest. Erkenning en recht zoek ik niet meer bij mensen, maar bij de Allerhoogste. Hij laat mij zien wat Zijn plan voor mijn leven is. Dat plan wordt steeds meer zichtbaar. De Heer gaat nu voor en ik wandel met Hem. Bij pijn, strijd en zorgen laat ik Jezus Christus de deur open doen. WOW! Ik ben nu eindelijk veilig thuis.

Ik wil mijn grote God alle eer geven, zolang ik leef. Wie je ook bent, waar je vandaan komt. Voor hem is geen probleem te uitzichtloos en geen berg te hoog. Zijn liefde voor U is eindeloos. Hij is trouw aan Zijn liefde voor u.Hij wilt u een geweldige hoopvolle toekomst geven! Hij maakt alle dingen nieuw. Geef je leven vandaag nog aan Jezus, laat hij de regisseur van je leven worden. en je zal gered worden. Je naam zal opgeschreven staan in het boek des levens. Leer hem kennen door Zijn Woord en Hij zal Zich aan jou openbaren. Ja, ga op die beloftes, die Hij in Zijn testament ( de bijbel) voor ons heeft achtergelaten, staan. Ze zijn ontelbaar! Ze zijn ook voor U. Bid elke dag en leef in gehoorzaamheid. Alleen zo kom je in je veilige Thuis.

Zijns, Rebekka